A brzmiał on; „Towarzysze chcieli dobrze, a wyszło jak zwykle”.
Miał być polski Monthy Pyton. Niestety film nasz nawet nie stał koło Monty Pythona. Jest najlepszym przykładem jak można tak fantastyczny temat sp….ć i to sp….ć koncertowo. Czy może być coś lepszego na temat komediowy niż nasze narodowe kompleksy, wady, fobie, fanatyzm i co tam tylko w nas jest. Można by zrobić film, że wszyscy spadaliby z krzeseł ze śmiechu. A tu co? Lipa!!! Niestety tak to jest gdy za poważny temat biorą się półamatorzy i dyletanci. A dorobek reżyserski w poważnych produkcjach filmowych twórców jest zerowy. Co „widać i czuć”. Gra aktorów słabiutka i drętwa (z wyjątkiem Tołpy, Herman i Byczkowskiej). Widać, że zatrudnili drugą i trzecią ligę. Dialogi momentami tak infantylne, że scenarzysta powinien schować się po stół. Bardzo, bardzo słabo. Dowcip w kilku momentach dość dobry ale niestety w większości „wystrugany kozikiem z drewienka”. Scenariusz poszarpany i niespójny. Jasnym punktem filmu jest scenografia, chociaż mogłaby mniej monotonna. Wieje „tanioszką” i amatorszczyzną. Szkoda. Naprawdę szkoda.